Ես այնպես հեշտ էի տարվում,
Ես այնպես հեշտ էի վառվում,-
Իմ թելած ասեղի վրա
Հուլունքի պես էին շարվում:
Եվ հանկարծ…ես՝ վաղու՜ց հանգած,
Վառվեցի, և ի՜նչ – քո սառցից…
Հե՜յ գիտի ծովերից անցա
Ու հանկարծ… խեղդվեցի առվում:
/Պարույր Սևակ/
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
.jpg)
No comments:
Post a Comment