Ես ձմերուկ եմ:

-Բժիշկ ջան, կարելի՞ է:
-Համեցեք, նստեք, ինչի՞ց եք գանգատվում:
-Չեմ գանգատվում, ինձ էսպես շատ լավ է, ուղղակի մարդկանց դա դուր չի գալիս:
-Ի՞նչը:
-Դու լա՞վ բժիշկ ես, բժիշկ ջան:
-Հա, ինձ բոորը սիրում են:
-Հա, դե ուրեմն լավը կլինես:
-Դե եկեք խոսենք ձեր պրոբլեմի մասին:
-Ի՞նչ պրոբլեմ:
-Դուք նոր ասում էիք, որ մարդկանց դուր չեք գալիս:
-Չէ, ես մարդկանց դուր գալիս եմ, ուղղակի մի բան կա, որ նրանց նյարդայնացնում է:
-Դուք ուզու՞մ եք խոսել այդ մասին:
-Դե փորձեմ: Դուք ինձ գժի տեղ չեք դնի, չէ՞, բժիշկ:
-Գիտեք, ես մի քանի համալսարան եմ ավարտել, ու մասնագիտությունս էլ հենց գժերին ոչ-գժերից տարբերելն է: Այս մի քանի րոպեի ընթացքում պարզ դարձավ, որ դուք հեռու եք գիժ լինելուց: Խոսե՞նք ձեր պրոբլեմից:
-Ես պրոբլեմ չունեմ:
-Հա, կներեք… խոսե՞նք:
-Բժիշկ, ես ձմերուկ եմ: Մարդկանց դա դուր չի գալիս:
-Ոնց թե ձմերուկ եք:
-Մի քիչ դեռ խակ, կտտացնելիս էլ կզգաք: Ուզու՞մ եք` կտտացրեք, տեսեք:
-Չէ, չէ, ինչ եք ասում…
-Այ էդպես, բոլորը նեղվում են նրանից, որ ես ձմերուկ եմ:
-Բայց ինչո՞վ է արտահայտվում ձեր` ձմերուկ լինելը:
-Բժիշկ, կյանքում մեկին կհարցնեի՞ք ինչով է արտահայտվում նրա` դդում լինելը:
-Դուք ձեզ դդու՞մ եք զգում:
-Չէ, ձմերուկ: Հիմա ես ի՞նչ անեմ, բժիշկ:
-Հմմմմ…. Իսկ դուք նեղվու՞մ եք նրանից, որ ձմերուկ եք:
-Չէ, ինձ էսպես շատ լավ է:
-Դե ուրեմն գնացեք ու վայելեք կյանքը:
-Հա բայց իմ ընկերները, բարեկամները ինձ անընդհատ հանդիմանում են:
-Ինչի՞ համար:
-Ձմերուկության:
-Որևէ մեկին նեղությու՞ն եք տալիս ձեր ձմերուկությամբ:
-Չէ…
-Դե լավ, ամեն բան պարզ է: Իրականում ոչ թե դուք պետք է գայիք բուժվելու, այլ բոլոր նրանք, ում ձեր ձմերուկությունը հանգիստ չի տալիս: Դուք միանգամայն առողջ մարդ, էէէէէ, ինչ եմ ասում, ձմերուկ եք: Հաջողություն ձեզ:
-Հիմա ես ի՞նչ անեմ, բժիշկ ջան, մի պրոֆիլակտիկ բան նշանակի, գնամ:
-Արևի տակ երկար մնացեք, որ քաղցրանաք,-ակնոցի վրայով նայելով մեղմ ժպտաց բժիշկը, ով իրոք մի քանի համալսարան էր ավարտել ու շատ իմաստուն էր:
Այցելուի դուրս գալուց հետո նա բացեց իր օրագիրը, ուր միշտ գրում էր, երբ արտահայտվելու կարիք էր զգում ու գրեց.
“Այսօր մոտս մի ձմերուկ էր եկել: Մի քիչ խակ, բայց երջանիկ: Կարող էի նրան դեղեր նշանակել, որ խելքի գար ու նմանվեր բոլոր նրանց, ովքեր իր վրա ծիծաղում են, բայց դե կարիք չկա: Ինքը երջանիկ ձմերուկ է, դեղերից հետո անխուսափելիորեն կդառնար դժբախտ մարդ ու ինքն արդեն կսկսեր ծիծաղել իր նման ձմերուկների վրա:
05.05.200_թ.
Հոգեբան Վատերմելոն“

(C) ''Դար" ակումբ

Հ.Գ. պատահաբար գտա այս պատմվածքը համակարգչիս` տարիների հնությունից փոշոտված արխիվներից մեկում.. չեմ հիշում ինչպես և երբ էր այնտեղ հայտնվել, այնուամենայնիվ...
կարոտում եմ քեզ my fresh yellow lemon... ;*

представь себе: меня нет..

… Вот и сегодня Ёжик сказал Медвежонку:
— Как всё–таки хорошо, что мы друг у друга есть!
Медвежонок кивнул.
— Ты только представь себе: меня нет, ты сидишь один и поговорить не с кем.
— А ты где?
— А меня нет.
— Так не бывает, — сказал Медвежонок.
— Я тоже так думаю, — сказал Ёжик. — Но вдруг вот — меня совсем нет. Ты один. Ну что ты будешь делать?..
— Переверну все вверх дном, и ты отыщешься!
— Нет меня, нигде нет!!!
— Тогда, тогда… Тогда я выбегу в поле, — сказал Медвежонок. — И закричу: «Ё-ё-ё-жи-и-и–к!», и ты услышишь и закричишь: «Медвежоно-о-о–ок!..». Вот.
— Нет, — сказал Ёжик. — Меня ни капельки нет. Понимаешь?
— Что ты ко мне пристал? — рассердился Медвежонок. — Если тебя нет, то и меня нет. Понял?…
Ёжик в тумане

p.s. С 1 Июня всем моим дорогим Ежикам и Медвежатам ;)